Niebieskie muffinki i trochę żeglarstwa

I przyszedł ten czas, kiedy kolejny etap w moim życiu mogę nazwać tylko jednym słowem: niebieski. 
Polubiłam niebieski. I chciałabym nie musieć go nie-lubieć. To kolor człowieka, który trzyma moje serce.

...i dla niego są poduszki (które znajdowały się na liście UFO-do zrobienia). Szyjąc je, reanimowałam również stare, skłębione jaśki u mnie w domu. Nawet nie uwieżyłybyście co zamiast wypełnienia znalazłam w srodku, aż strach na takich spać (strzępki bawełniane, brudne taśmy wszelakiego - nie, żeby białego-koloru)! Postanowiłam wiec uszyć własne, z gotowego wypełnienia i tiulu, teraz przynajmniej widać co mają w środku (niech producenci chińskich poduszek sie wstydzą za siebie). Wracając do meritum: poszewki szyte ze zwykłej cienkiej i grubej bawełny z niedbałą aplikacją kotwicy. Sam Żeglarz się nimi niezmiernie cieszy. 

... tak  samo jak się cieszy mufinami. A właściwie nie cieszy, bo już wszystkie zjedzone. Nawet mojej mamie wyjątkowo zasamakowały, chodź za takimi babeczkami nie przepada. Przepis znalazłam TUTAJ, wypróbowałam. Chociaż taki piekny kolor jak na zdjeciu wyszedł mi dopiero za drugim podejściem. 25 minut roboty, same się właściwie pieką, a ileż uśmiechu można nimi sprawić! (Chociaż miła pani z filmiku na yt mówi o napakowaniu papilotek po 3/4 ciastem, ja pakowałam o 3 mniej foremki i do pełna. Wtedy wyjdą o wiele większe i pełne, takie jak poniżej)